Ons Va is ondertussen verder achteruit gegaan: hij kan niet meer gaan of staan.  In zijn gewone rolstoel hangt hij met zijn hoofd over de rand, zakt onderuit en sleept hij met zijn voeten over de vloer.  Het zat er al een tijdje aan te komen.  We vroegen dus voor een speciale stoel…

Dinsdag – 20 juli.

Na bijna 6 maanden van vragen en wachten op een stoel, heeft Ons Va een stoel in bruikleen gekregen van een andere bewoner.  De vorige gebruiker behoort tot hetzelfde ergonomische percentiel en Ons Va zou dus eventjes verder kunnen tot de labbekakkende mallemolen eindelijk in werking treedt en hij een eigen stoel heeft.  Maar neen, er is geen spoor van schaamte voor het gebrek aan anticipatie en actie, integendeel: nu mag Ons Va zelfs niet in de geleende rolstoel.  Na herhaaldelijk vragen wordt hij er nu enkele uurtjes in gezet, juist tegen bezoektijd.  Daarbuiten mag hij verder scheef hangen in een al evenmin op maat gemaakte zetel met heel wat minder steun.  Hopelijk komt zijn eigen stoel snel en staat men toe (!) dat hij er in mag.

Vrijdag – 23 juli.

Bezoektijd!  Ons Va mag in zijn stoel!

Hij zit graag in zijn stoel: hij kan rechtop zitten, is niet langer vast gebonden, heeft een hoofdsteun en voetsteunen en, hij heeft een tafeltje om op te kloppen.  Je ziet het onmiddellijk aan zijn veranderde houding: hij tatert en lacht.  Vandaag kon er zelfs een dikke kus voor Ons Moe bij!

Ik had vandaag meloenbolletjes bij, lekker fris uit de ijskast.

Hij heeft er met smaak van gegeten. Zo zie je dat Ons Va nog wel beseft wat er rondom hem gebeurt en dat hij nog kan genieten van de kleine dingen.

Vervolg van de soap: het duurt nog tot midden september (na 7 maanden+ ) en met hulp van Ons Moe eer het ons eindelijk lukt om  Ons Va een eigen rolstoel te geven.  In de voormiddag zit hij nog in een zetel om te vermijden dat hij doorlig-wonden krijgt. ’s Namiddags mag hij wel in de rolstoel en, wordt hij dus terug mobiel.  We kunnen terug gaan wandelen en, hij geniet er van!